Search This Blog

Saturday, October 31, 2009

Λίγα για μένα...

Μετά από μερικά χρόνια φωτογραφικών αναρτήσεων, σήμερα σκέφτηκα να σας αποκαλύψω μερικές ...ιστορικές πτυχές για μένα και τη φωτογραφία και όχι μόνο. Δεν ξέρω πόσο ενδιαφέρον μπορεί να έχει το κείμενο που ακολουθεί, αλλά αν συμβαίνει κάτι τέτοιο το διαβάζετε μέχρι τέλους. Αν όχι, απλώς περιμένετε την επόμενη φωτογραφία!



Η πρώτη μου φωτογραφική μηχανή ήταν ένα «κουτί» Agfa που μου δώρισε ο θείος μου ο Γιώργος όταν ήμουν 8 ετών. 'Επαιρνε φιλμ 120, δηλαδή έβγαζε «πλάκες» 6Χ9 που τυπώνονταν «εξ επαφής» σε χαρτί της ίδιας διάστασης.




Μεγεθυντήρες γι αυτό το φιλμ δεν υπήρχαν τότε και οι (ασπρόμαυρες) τυπωμένες φωτογραφίες δύσκολα «διαβάζονταν» γιατί ήταν πολύ μικρές. Στα φωτογραφεία έκαναν εμφάνιση του φιλμ και στη συνέχεια, χρησιμοποιώντας ένα κουτί με γυάλινη θαμπή πλάκα επάνω και μια λάμπα μέσα, τύπωναν τις φωτογραφίες. Με επιμονή ζητούσα από τους φωτογράφους να με αφήσουν να παρακολουθήσω τη διαδικασία αυτή. Ο σκοτεινός θάλαμος και η διαδικασία τυπώματος-εμφάνισης με είχε συναρπάσει και αποφάσισα να την επαναλάβω στο σπίτι.

Με κουβέρτες «καρφωμένες» στα παράθυρα ενός δωματίου δημιούργησα σκοτεινό θάλαμο που βέβαια συνάντησε την έντονη αντίδραση της μητέρας μου που δεν είχε φωτογραφικές ανησυχίες. Μετακόμισα το «εργαστήριο» στο μπάνιο όπου ήταν πιο εύκολο να κάνω συσκότιση και είχα και τρεχούμενο νερό, απαραίτητο για το πλύσιμο των φωτογραφιών. Ένα κατάστημα φωτογραφικών ειδών στην Ομόνοια (νομίζω του Κούνιο) μου προμήθευε τα χαρτιά και τα χημικά, που διατηρούσα σε μπουκάλες της μπύρας!

Φυσικά, η «εργασία» μου στο μπάνιο συνάντησε την αντίδραση των μελών της οικογένειας που ήθελαν να χρησιμοποιήσουν τον χώρο αυτό, αλλά εύρισκα «κενά» στα οποία δούλευα πυρετωδώς... ‘Εχω ακόμη δείγματα από αυτά τα τυπώματα! Φιλμ ποτέ δεν προσπάθησα να εμφανίσω, μιά και φοβόμουν ότι ένα λάθος μου θα μπορούσε να καταστρέψει το πολύτιμο αρνητικό!

Αργότερα, ως φοιτητής, δανειζόμουν την Agfa Silette του αείμνηστου θείου μου Γιάννη, που ποτέ δεν μου είπε όχι, (ούτε για το αυτοκίνητό του που στις πρώτες μου εξόδους τράκαρα σφόδρα!).

Άρχισα φωτογραφικά αλλά η φωτογραφία δεν ήταν το μόνο μου ενδιαφέρον. Ούτε και σήμερα είναι το μόνο αλλά έχει απασχολήσει αρκετά μεγάλο μέρος της ερασιτεχνικής μου δραστηριότητας. Επειδή η επικοινωνία ήταν αξονικό ενδιαφέρον μου, σε συνδυασμό με τα ηλεκτρονικά, από την εφηβική ηλικία μου ασχολήθηκα με την κατασκευή πομπών. Με μάγευε η ιδέα ότι η φωνή μου μπορούσε να μεταδοθεί σε μεγάλη απόσταση μέσω των ηλεκτρομαγνητικών κυμάτων.

Αργότερα κατάφερα να πάρω άδεια ραδιοερασιτεχνικού σταθμού ασυρμάτου, όχι για εκπομπή μουσικής αλλά για επικοινωνία με άλλους ραδιοερασιτέχνες από όλον τον κόσμο. Αυτό το «χόμπυ» μου κράτησε πολλά χρόνια αλλά στο τέλος ξεθύμανε, μιά και η σύγχρονη τεχνολογία έβαλε στο περιθώριο και έκανε να μοιάζουν με παιδικά παιχνίδια τις ερασιτεχνικές κατασκευές μου!

Ασχολήθηκα με κάθε είδους μαστόρεμα, και μου άρεσε πάντα η ιδέα της δημιουργίας ή επισκευής συσκευών καθώς και διαφόρων κατασκευών. Φαίνεται ότι είχα κάπιο ταλέντο γιατί σπάνια μου ξέφευγε κάτι... Σημειωτέον ότι ακόμη μαστορεύω με ένα πλήθος από εργαλεία χειρός και ηλεκτρικά που έχω μαζέψει.

Επίσης, ερασιτεχνικά στην αρχή (και αργότερα ημιεπαγγελματικά) ασχολήθηκα με μαθήματα Φυσικής/Χημείας και Αγγλικής και μεταφράσεις από και στην Αγγλική την οποία φαίνεται ότι ξέρω αρκετά καλά. Με ενδιαφέρει και η γλωσσολογία, από την συγκριτική της άποψη και συχνά ερευνώ τις γλωσσικές σχέσεις μεταξύ γλωσσών, αρχαίων και νέων, όχι βέβαια σε επίπεδο Μπαμπινιώτη ή Σαραντάκου, αλλά, πάντως, διασκεδάζω ψάχνοντας.


Τα μουσικά μου γούστα εστιάζονται στην κλασσική, χωρίς να περιφρονώ αξιόλογες μη κλασσικές δημιουργίες. Δεν αντέχω την Pop, Rock, Heavy Metal, wrap κλπ και ιδίως τον ήχο της ηλεκτρικής κιθάρας που μου προκαλεί πόνο στο στομάχι. Από Ελληνική μουσική προτιμώ τους "κλασσικούς" (Θεοδωράκη, Χατζηδάκη, Μαρκόπουλο, κ.α.). Η μοντέρνα Ελληνική δεν μου λέει τίποτε. Δεν φταίει αυτή, αλλά εγώ που δεν την καταλαβαίνω. Πριν δυό χρόνια ανακάλυψα την κέλτικη μουσική και τον χορό tap dance που με σαγηνεύει. Αγόρασα όλα τα DVD του Flatley που τα απολαμβάνω σε κάθε ευκαιρία.


Από σπορ είμαι πάτος. Με εξαίρεση το κολύμπι, που κάπως το εξασκώ το καλοκαίρι, κανένα άθλημα δεν μπόρεσε να με τραβήξει. Ιδίως όταν βλέπω πράσινο τάπητα στην TV το χέρι μου πάει αυτομάτως στο κουμπί αλλαγής καναλιού!

Φαίνεται ότι είμαι αυτό που θα έλεγαν πολλοί «ιδιόρυθμος» (στα λατινικά: “sui generis”). Απεχθάνομαι τις συμβατικές και τις καταναγκαστικές καταστάσεις. Δεν έκανα οικογένεια, κυρίως γιατί αυτός ο θεσμός περιέχει πολλές τέτοιες συμβάσεις.

Προτίμησα τη ελευθερία και την αυτοδιάθεση. Λένε ότι όποιος δεν παντρεύεται πληρώνει το αντίτιμο της ελευθερίας του. Δεν πλήρωσα κανένα αντίτιμο! Πέρασα καλά. Ήμουν (και είμαι) αυτάρκης και δεν χρειαζόμουν σύζυγο-υπηρεσία ούτε κάτι άλλο παρεμφερές. Πάντα είχα σχέσεις που τις κρατούσα στο επίπεδο της επιθυμητής ...στενότητας, χωρίς να παρασύρομαι από "τσιμπήματα" έρωτες και άλλες συναισθηματικές καταστάσεις.

Κάπως έτσι είμαι... :-)

11 comments:

Marina said...

Μια χαρά σε βρίσκω. Ομολογουμένως έπαθα σοκ όταν είδα τη πρώτη σου μηχανή, συλλεκτική, την έχεις άραγε ακόμη;
Μ'αρεσαν επίσης που είχες σκοτεινό θάλαμο και πειραματιζόσουνα να ανταπεξέρχεσαι με τις γκρίνιες των άλλων για το χόμπυ σου!.

Mariela said...

Φοβερή η μηχανή και ομολογώ πως θα ήθελα να δω τα πρώτα σου τυπώματα... μια ανάρτηση ίσως?????
όσο για τα υπόλοιπα μια χαρά σε βρίσκω εκτός από το τελευταίο, το ομολογώ.
Για μ΄'ενα το συναίσθημα ήταν είναι και είναι σημαντικός άξονας στη ζωή μου...

ανέμη said...

H αγάπη μου για τους γλάρους, ήταν η αφορμή να συναντήσω τη σελίδα σου, ψάχνοντας πάντα για γλάρους... ό,τι έχει σχέση με αυτούς. Από τότε παρακολουθώ τις αναρτήσεις σου κάθε φορά και θαυμάζω τη φύση μέσα από τις φωτογραφίες σου.
Όσο για το τί είμαστε φαίνεται απ'αυτό που γράφουμε ή παρουσιάζουμε κάτι που μας έχει εμπνεύσει...
Το πρώτο μου σχόλιο στο blog σου, ήταν στη ''μοναχική ομορφιά''...
Το τελευταίο σχόλιο στους ανώνυμους είναι το δικό μου.(Δεν είχα τότε blog) Όλα αυτά που γράφεις φαίνονται στη ''μοναχική ομορφιά''...

Καλημέρα και περιμένω κι άλλες φωτογραφίες με γλάρους!!!

Epicuros said...

@Marina: Δυστυχώς δεν την έχω. Κάπου χάθηκε, χωρίς να την έχω πετάξει. Πολλές οι μετακινήσεις και ανακατατάξεις. Στο σπίτι πέταγαν συχνά χωρίς να ξέρουν τι πέταγαν. 'Ετσι χάθηκε και το παλιό ξύλινο RCA ραδιόφωνο με λάμπες, που είχε δεχτεί αδιαμαρτύρητα τους πρώτους πειραματισμούς μου στον κόσμο των ηλεκτρονικών...

@Mariela: Θα ψάξω να τις βρω και να αναρτήσω κάποιες. Το συναίσθημα ναι, αλλά υπό ...έλεγχο! Πάντα υπό έλεγχο!

@άγονη: Το βλογ σου είναι γεμάτο όμορφες φωτογραφίες. 'Εχω κι άλλες φωτογραφίες με γλάρους, οι περισσότερες βγαλμένες το περασμένο καλοκαίρι που είχα την ευκαιρία να τους φωτογραφίζω από κοντά, μιά και πετούσαν παράλληλα με το πλοίο και στο ύψος του καταστρώματος. Μπορώ να σου τις στείλω στο e-mail σου. Ή φωτογραφία του πεύκου δεν θυμόμουν πώς είχε αυτόν τον τίτλο κι έψαξα για να την βρω. Διάβασα και τα σχόλιά σου.

ανέμη said...

monotoda@gmail.com

Ευχαριστώ

Thalassenia said...

Αν είσαι καλά με αυτό που είσαι τότε όλα είναι εντάξει.

Δηλαδή είσαι ένας επαγγελματίας εραστιτέχνης στην φωτογραφία.
Ποιότητα σαν επαγγελματίας και
Συναίσθημα σαν ερασιτέχνης.
Γι αυτό σε παρακολουθώ.

Anonymous said...

Πολύ κατασταλεγμένο σε βρίσκω. Πόσο είσαι; 70; ;)

σταγόνα said...

http://www.youtube.com/watch?v=LK4_O_kR6yk

με την ευχή να μη βάλεις ποτέ τα κλάματα:):)

Epicuros said...

@'Αγονη: Θα το φτιάξω και σου στείλω το CD σύντομα.

@ Θαλασσένια. Κάπως έτσι νο μίζω ότι είναι, αν και υπάρχουν πολύ καλλίτεροι ερασιτέχνες από μένα. Τους ζηλεύω, αλλά δεν μπορώ να τους φτάσω...

@p=np: 'Οχι, δεν είμαι τόσο μεγάλος. Αλλά μεγάλος. Καλλίτερα να μην μιλάμε για ηλικίες...

'Οσο για το "κατασταλαγμένος", νομίζω ότι κανείς δεν κατασταλάζει πλήρως ποτέ!

@ Σταγόνα: Το είδα. Καλό. Δεν βάζω τα κλάματα. Σχεδόν ποτέ.

Vaggie said...

Πολύ ωραίο αυτό.. Μίλα μας κι άλλο για σένα.. Με αυτό τον τρόπο. Almost bulleted...

ΥΓ:Μάλλον.. Θα το κάνω κι εγώ στο δικό μου!.. Ζήλεψα! :-)

Epicuros said...

>Vaggie: Ε, τα είπα σχεδόν όλα. Αν συνεχίσω θα πρέπει να μιλήσω και για πολύ προσωπικά πράγματα και θα γίνει ...ακατάλληλο το blog για νέα παιδιά :-)